ภาวะเหนือพันธุกรรม (Epigenetic, เอพิเจเนติกส์) เป็นกลไกที่ควบคุมการแสดงออกของยีนโดยไม่ขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของสารพันธุกรรม ในขณะที่ยีน (Gene) หรือสารพันธุกรรม (Deoxyribonucleic acid, DNA) เป็นตัวสำคัญที่กำหนดลักษณะต่างๆ ของมนุษย์ผ่านการสร้างสารโปรตีน
ภาวะเหนือพันธุกรรมสามารถถูกกระตุ้นหรือยับยั้งได้จากปัจจัยแวดล้อมต่างๆ เช่น อาหาร ความเครียด มลพิษ และพฤติกรรมการดำเนินชีวิต
หากเปรียบเทียบกับชีวิตคนเรา อาจกล่าวได้ว่ายีนเปรียบเสมือนชะตาของคนแต่ละคนซึ่งได้รับมาตั้งแต่เกิด และภาวะเหนือพันธุกรรมเปรียบได้กับผลกรรมหรือการใช้ชีวิตที่อาจเปลี่ยนชะตาหรือการแสดงออกของยีนได้ การใช้ชีวิตทั้งที่ดีและไม่ดีต่อสุขภาพเปลี่ยนการแสดงออกของยีนได้โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของสารพันธุกรรม ธรรมชาติของภาวะเหนือพันธุกรรมดังกล่าวทำให้เกิดความรู้ว่า ผู้ที่มียีนที่ทำให้เกิดโรคก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องมีอาการแสดงของโรคเสมอไปหากยีนที่ก่อโรคนั้นไม่แสดงออก และภาวะเหนือพันธุกรรมนี้สามารถถ่ายทอดสู่ลูกรุ่นถัดไปได้
Epigenetic ทำงานผ่านกระบวนการหลัก 3 ประเภท ได้แก่:
Epigenetic มีบทบาทสำคัญต่อสุขภาพและพฤติกรรมของมนุษย์ในหลายด้าน ดังนี้
Epigenetic มีความน่าสนใจตรงที่สามารถถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นได้ ตัวอย่างเช่น การทดลองในสัตว์แสดงให้เห็นว่า หากพ่อแม่มีพฤติกรรมการกินอาหารที่ไม่ดี อาจส่งผลต่อสุขภาพของลูกหลานแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับยีนที่กลายพันธุ์โดยตรง
แม้ว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพันธุกรรมที่ได้รับมาจากพ่อแม่ได้ แต่เราสามารถดูแล Epigenetic ของเราให้ส่งผลดีต่อสุขภาพได้โดย
Epigenetic เป็นศาสตร์ที่ศึกษาการควบคุมการแสดงออกของยีนโดยไม่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของลำดับดีเอ็นเอ ซึ่งมีผลกระทบต่อสุขภาพ พฤติกรรม และโรคต่างๆ แม้ว่า Epigenetic จะได้รับอิทธิพลจากสิ่งแวดล้อม แต่เราสามารถดูแลและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อให้ส่งผลดีต่อสุขภาพของตนเองและลูกหลานได้ในระยะยาว